Schaduwen

Wat hebben we in juli gezucht en gezweten bij de tropische hitte die ons land trof. De Brabantse schoolkinderen –en hun juffen en meesters- troffen het niet. Toen het zo warm was moesten ze naar school. En toen eindelijk de zomervakantie aanbrak, werden ze onmiddellijk getrakteerd op heel wisselvallig weer. Maar misschien zijn ze in hun vakantie in heel andere streken geweest, op zonnige stranden of hoog in de bergen, of in schaduwrijke bossen.
Over schaduw gesproken, hebt u wel eens van ‘regenschaduw’ gehoord? Een groot aantal jaren geleden trokken we met ons gezin met de vouwwagen Frankrijk in. We vonden een mooi plekje in de Jura, maar daar begon het al spoedig te regenen. Zo’n rustig ruisende regen die dagenlang duurt en van geen ophouden weet. Daarom besloten we naar drogere oorden te verkassen. Ons reisgidsje meldde dat we aan de westkant van het gebergte veel meer kans op regen hadden (opstijgende vochtige westenwind) dan aan de oostzijde. Vandaar ons besluit door de Jura te rijden om ons aan de oostkant, in Zwitserland, te nestelen. We vonden er een mooie plek, een grote open ruimte in een machtig woud, waar je ’s ochtends wakker werd door een waar concert door fluitende en kwinkelerende vogels. Maar ’s avonds…. ’s Avonds kropen uit onze ’tentstokken’ (holle metalen buizen) hordes insecten met venijnig geopende tangen die ons van alle kanten belaagden. Weg nachtrust! We openden de jacht op de oorwormen door ze met een plastic bekertje te vangen en buiten de tent te gooien. Maar na enkele dagen begon dit ons stierlijk te vervelen. En het weer? Dat bleef ook daar regenachtig, ondanks de regenschaduw. Maar wel prettig voor de oorwormen die we tot onze thuiskomst uit de holle tentstokken zagen kruipen….

Oorwormen.

Beesten met een misleidende naam. Het zijn geen wormen en ze kruipen niet in je oren. In wezen zijn het onschuldige, ongevaarlijke diertjes. Voor ons mensen althans. Als je een oorworm pakt, dan probeert het dier zich te verdedigen met z’n geopende tang. Maar die tang gebruikt de oorworm ook om in de nacht vliegen te vangen en kleine rupsjes, larven en slakken en hiep, hiep, hoera ook bladluizen. Daarmee zijn ze een bondgenoot van de tuinliefhebber, een heel nuttige zelfs. Zijn er teveel, dan vreten ze gaatjes in de bladeren van planten en in bloemen en vruchten. Zoals in onze aardbeien.
Leg in zo’n geval een ruwe plank op de grond, of boomschors of snoeihout. De diertjes zoeken daaronder dan hun schuilplaats en zijn daar makkelijk weg te vangen.
Maar ja, dat wisten we toen nog niet, daar in de Jura.
Onze zoektocht naar ’regenschaduw’ bracht ons van de regen in de drop….
Oorwormen, nuttige diertjes met een slechte reputatie.
Je hebt ook mensen die rondlopen met een gezicht als van een oorworm. Ze stralen verdriet uit of vaker, onvrede. Zij kunnen kennelijk niet genieten van het leven. Zij leven in de schaduw om het zo te zeggen. Niet in de regenschaduw, maar in de schaduw van een  bestaan zonder zon en dat is niet aan te bevelen. “Zoek de zon op, dat is zo fijn”, zong Lou Bandy in de vorige eeuw. Ik hoop dat allen die dit lezen in de vakantie hebben kunnen genieten van de vrijheid en de zon. Want wie ziet niet  liever de gezichten van mensen met een zonnig humeur dan van lieden met het gelaat als dat van een oorworm?!

Door Henk Dame, 27 september 2010

Reageer op deze column!